105 lat temu w Warszawie urodziła się znakomita przedwojenna śpiewaczka operowa Lucyna Szczepańska.
Była córką Franciszka i Katarzyny z Pietrzaków. Miała dwóch braci : Feliksa ( śpiewak operowy ) i Romana ( skrzypek i fagocista ).
W wieku kilku lat zaczęła interesować się operą i śpiewem operowym. Śpiewu uczyła ją wówczas znana w Warszawie professor Kryńska, która jako pierwsza odkryła to, że Lucyna śpiewa sopranem koloraturowym. Szybko została zaangażowana do zespołu Teatru Wielkiego, lecz jej ambicje były większe. Dzięki swoim sławnym braciom w 1931 roku została przesłuchana przez Emila Młynarskiego. W 1931 roku została solistką Opery Warszawskiej, zadebiutowała partią Gildy w Rigoletcie Verdiego. W 1932 roku wygrała warszawski Konkurs Młodego Śpiewaka. Rok później zajęła pierwsze miejsce w wiedeńskim Międzynarodowym Konkursie Śpiewaczym. Dzięki temu wydarzeniu jej kariera nabrała tempa. W 1934 roku została okrzyknięta Słowikiem Warszawy.
Była pierwszym sopranem Teatru Wielkiego, gdzie w 1936 roku zachwyciła publiczność swoją partią w Rose Marie. Śpiewała główne partie solowe w najbardziej znanych operach takich jak: Halka, Straszny Dwór, Dama Pikowa, Carmen, Zaczarowany flet, Bal maskowy etc. W tym samym roku zakończyła swoje występy w Operze.
Na dużym ekranie pojawiła się dwa razy. Po raz pierwszy w filmie z 1935 roku pt. "Dwie Joasie". A rok później w filmowej adaptacji moniuszkowskiej opery"Straszny Dwór".
Nagrywała płyty dla Odeonu, Syreny Record i Columbii. Nagrana przez nią pieśń Ave Maria była codziennie w południe nadawana przez Polskie Radio.
W 1937-39 występowała w teatrze 8.15 oraz w przedstawieniach operetkowych Teatru Wielkiego.
Lucyna Szczepańska w Gaby, 1937 rok.
Zbigniew Rakowiecki i Lucyna Szczepańska w Teatrze 8.15, 1937 rok.
Zbigniew Rakowiecki i Lucyna Szczepańska w Teatrze 8.15, 1937 rok.
W czasie II Wojny Światowej śpiewała w warszawskich kawiarniach. Za występy w jawnych teatrach była szykanowana przez polskie podziemie. Po upadku Powstania Warszawskiego dostała się do obozu przejściowego w Pruszkowie, skąd uciekła i przedostała się do Krakowa. W 1945 roku nielegalnie opuściła kraj. Dostała się do Włoch, gdzie dołączyła do Teatru Polowego II Korpusu Wojska Polskiego generała Władysława Andersa. Rok później wyjechała do Londynu, gdzie występowała na scenach polonijnych. W 1956 roku przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie odbyła wielkie tournee po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Do Polski wróciła w kwietniu 1973 roku. Zmarła w 1999 roku w Milanówku, w zapomnieniu. Spoczywa na Cmentarzu Bródnowskim (kw.6E-II-23).
Jej brat Feliks Szczepański w latach 50 został oskarżony o ukrywanie agenta wywiadu amerykańskiego Jerzego Lewszeckiego. Był skazany na 5 lat, 2 lata odsiedział w więzieniu.
P.S. Później napiszę post o największej gwieździe II Rzeczpospolitej.
Dzień dobry . Jestem kuzynką Lucyny Szczepańskiej. W czasie wojny rodzice Lucyny mieszkali u moich dziadków na Wygodzie przy ul. Koniecpolskiej wtedy 2. Pamiątką po Nich jest posadzony przez Franciszka dąb , który rośnie szczęśliwie na tej posesji i nosi imię FRANCISZEK
OdpowiedzUsuńJestem szczęśliwa, że zgromadziliście Państwo tak cenne dla mnie i rodziny pamiętającej pamiątki.
Dowiedziałam się więcej o cioci z programów telewizyjnych P. Kaczyńskiego
Dzień dobry, Trafiłem na powyższy blog poszukując materiałów o Lucynie Szczepańskiej. Znalazłem Pani wpis przyznając, że jest Pani spokrewniona z Lucyną Szczepańską. Piszę do Pani bo jestem w posiadaniu albumu z fotografiami (blisko 60 szt. z różnego okresu: przedwojennego i z okresu amerykańskiego jak również chyba po powrocie do Polski) Lucyny Szczepańskiej. Chętnie oddam je w ręce należące do rodziny. Jeśli przeczyta Pani mój wpis, proszę o odpowiedź i kontakt.
OdpowiedzUsuń